Bloomsbury, The Poot Farm

Aangekomen bij de Poot Farm in Bloomsbury. We waren gelijk onder de indruk van de boerderij en de hoeveelheid land dat ze bezitten. Toen we richting Bloomsbury reden hadden we wel zoiets van.....hier wonen echt weinig mensen. Je komt hier ongeveer om de 1 a 2 kilometer een paar boerderijen tegen en dan weer een hele tijd niets. We hebben 1 keer moeten vragen waar Jaco nu precies woont en het voordeel van zulke kleine dorpen is dat iedereen je kent. We hebben echt een supergave dag gehad op de boerderij. We zijn Jaco's zoon Bart even op het land gaan opzoeken. Hij was druk bezig het graan te combinen. Mike & Tymo vonden het helemaal leuk om tussen het graan door te lopen en te plukken. Dochter Susan kwam eerder uit school om te helpen met het wegrijden van het graan. Geweldig om te zien hoe een jong meisje van 16 zo'n supergrote tractor bestuurt. Mike en ik gingen een ritje meerijden. Een hele belevenis. Jan en Tymo zijn met Jacqueline meegegaan voor een rondleiding op de boerderij. Ze hebben echt heel veel grond, daar kunnen wij ons niets bij voorstellen. Ze runnen het hele landgoed zelf met hun 2 kinderen. Het is zo'n ander leven. We vonden het reuze interessant en leerzaam om daar eens een dagje te vertoeven. 's Avonds waren we uitgenodigd bij Jaco's broer Jaap om daar met z'n allen te BBQ-en. Tante Janny en ome Koos waren daar ook, dus erg gezellig. Ook bij Jaap een rondleiding gekregen over zijn erf. Hij is nu 2 jaar in Canada en wil ook nooit meer terug.

Mike & Tymo hadden het veel te druk met spelen met de kinderen van Jaap en Corine dat ze niet eens gegeten hebben. Ja toen we weggingen gingen ze nog een koud worstje eten! Nou we hebben onze kinderen wel eens heel erg vuil gezien, maar dit sloeg alles! Pure modder spoelde ik van ze af met douchen (had net mijn campertje gedweild....snik).

Jaap vroeg of Jan zin had om morgenochtend een ritje mee te rijden met de vrachtwagen. Jan vindt de vrachtwagens hier helemaal super, dus hij keek mij met zo'n grijns aan van: 'Zal ik....'? Tuurlijk, moet je echt doen, die kans krijg je nooit meer. Hoe dat zal zijn lezen jullie de volgende keer weer. Morgen proberen we ook nog even bij Ellen in Barrhead langs te gaan.

We prijzen ons erg gelukkig met deze reis. Het is tot nu toe echt fantastisch. En dan zitten we nog maar op de helft! We hopen dat het bij jullie ook een beetje overkomt. Dat is soms toch lastig over te brengen. We vinden het ook erg leuk dat jullie reacties geven op onze verhalen.

Oja nog iets: Soms horen we dat de filmpjes niet werken. Vermoedelijk komt dit doordat bij sommige werkgevers YouTube is geblokkeerd. Dan kun je de filmpjes dus niet kijken.

Zo nu gaan we plat. Hopelijk kunnen we een beetje slapen. Hier zijn nogal veel coyotes (soort wolven) die erg veel geluid produceren (beetje jankende honden). Ik heb de deuren nogmaals gecheckt: alles zit dicht.

Liefs van ons

Red Deer en Edmonton

Eindelijk weer internet! Soms kom je gewoon op een caming terecht die geen internet heeft. Kozen we gisteren speciaal voor een camping uit een boekje met internet (we zijn er zelfs naar toegebracht, lees hieronder). Is de check-in om 17.00 uur gesloten ( je moet dan gewoon geld door een brievenbus doen). En dit keer was het dan ook nog eens een camping waarbij je een access code nodig had om het internet op te komen. Dat viel dus weer tegen.

13 september

Vandaag zijn we richting Red Deer gereden. Dat ligt ongeveer 150 km voor Edmonton. Morgen gaan we die kant op. Onderweg zijn we op stoelenjacht gegaan. We hadden nl gebeld met Cruise Canada aangezien het motor management lampje was gaan branden. Daar heeft Jan wat mee! Jan wilde in 1^e instantie niet bellen, want hij zag zichzelf al naar de 1^e beste garage rijden. Hij had al naar de olie e.d. gekeken, maar dat zat er nog genoeg in. Maar ja....je kent het wel....een vrouw die veel te braaf is en zegt 'maar wat nu als we straks stil staan? We moeten echt bellen hoor'. Tuurlijk zei ik dat ik eindeloos vertrouwen in Jan had en dat ik nul auto kennis heb.......... Uiteindelijk besloot Jan toch maar te bellen. Je bent toch in een vreemd land. Ook in Canada maakt men zich niet al te snel druk want we mogen gewoon door blijven rijden. Of Jan wel even naar alle vloeistoffen wilde kijken (had hij natuurlijk al gedaan). Gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt te zeggen van de stoel. We mochten voor 20 dollar een nieuwe stoel kopen dus dat is ook opgelost. Nu hebben we voor onszelf ook 2 leuke en vooral makkelijke campingstoelen gekocht met de vlag van Canada erop. Voor onze eigen sleurhut.

Red Deer is een redelijk grote plaats. Maar ja je moet keuzes maken en we willen Edmonton zien. De campings in dit gedeelte zijn echt totaal anders dan in British Columbia. Waar ze daar zo idyllisch zijn, zijn ze hier zo kaal en saai. Wederom staan we ergens achter een industriegebied. Voordeel is wel dat we aan de Red Deer River liggen waar je heel makkelijk naar toe loopt. En omdat het super mooi weer was zijn we er ook heen gegaan. Jan had vol goede moed zijn zwembroek al aangedaan. Nou tenenkrommend dat water! KOUD! Afijn, el even lekker pootjebaden met de kinderen. En jawel hoor, Jan nam toch een duik, de held! Maar ook hetgeen waar ik bang voor was gebeurde. Mike gleed uit op de keien en lag met kleren en al ook in de rivier! Dikke tranen natuurlijk, maar vooral van schrik en omdat zijn kleren nat waren. Wij zeiden nog, je wilde toch ook zo graag zwemmen Mike? Nou nu kun je zwemmen haha. Toen is hij nog even met Jan de rivier in gegaan. Tymo kon ik nog net tegenhouden, want het liefst was hij er ook achteraan gedoken.

Het voordeel is wel dat bijna elke camping wel een leuk speeltuintje heeft. We stonden er pal voor deze keer, dus wij hadden heerlijk even rust........

14 september

Vandaag naar Edmonton gereden. Er moest geshopt worden! En als je wilt shoppen dan moet je dat dus doen in de grootste shopping mall van Alberta tw West Edmonton Mall. Edmonton is een mega grote stad. Net als alle andere steden is alles ingedeeld in blokken. Als je de stad in rijdt dan heb je echt geen idee welke kant je op moet. Bijna elk blok beschikt wel over een CanadianTire, Wall Mart, A&W etc. Bij ons is dat dan de Gamma, Mc Donalds etc. We zijn dus erg blij met de TomTom die we mee hebben genomen. Die bracht ons netjes bij de Mall. Niet te geloven hoe groot dit is (ca 800 winkels). Het is ook tegelijk een soort dolfinarium, speeltuin, Aquarium, Kermis, een heel specatulair en groot zwembad, IJsbaan en wat al niet meer. Je kijkt je ogen uit. Als je alles wilt zien dan heb je wel een paar dagen nodig. Meestal als ik uit ben op iets dan lukt dat niet. Ik krijg nl in het buitenland altijd drang om te kopen, maar helaas. Ik heb me alleen een paar potjes oogschaduw aan laten smeren. Vervolgens werd ik nog eens in de stoel bij een stylist gegooid die mijn haar ging strijken! Nou het werd er niet mooier van.

Ik wilde graag iets voor de jongens kopen bij bv GAP store. De winkel hebben we gevonden maar de kleding viel erg tegen. Toen kwamen we bij een zeeleeuwen show terecht. Erg leuk, vooral voor Mike & Tymo. Uiteraard moesten we ooknog naar Galaxyland, dat is een soort Kermis, maar dan veel groter, met ook 2 achtbanen. Hier zijn we de rest van de middag gebleven. Tegen 19.00 uur 's avonds gingen we pas weg en moesten toen nog op zoek naar een camping. De camping die we in gedachten hadden konden we niet vinden. Blijken er 2 exact dezelfde parken met dezelfde naam te zijn. Om het makkelijk te maken zeg maar. Toen we aan iemand de weg vroegen bood een jongen aan ons daar naartoe te rijden! Waar maak je dat nog mee? Achteraf waren we daar heel blij mee, want dit hadden we zelf niet zo snel gevonden.

Morgen richting Bloomsbury en de neven van Jan bezoeken, Jaco en Jaap.

Alberta

Vandaag zijn we via de Crownest Pass Alberta ingereden. Al snel kwamen we erachter dat dit een heel ander landschap is dan British Columbia. Het is een heel vlak landschap en dan is het ook nog eens redelijk droog. Je ziet hier ver van de weg veel ranches liggen maar meer ook niet. Dit deel van Alberta is voor ons noodzakelijk te rijden om bij de neef en nicht van Jan te komen. Zij wonen links boven Edmonton. We willen nog wel even naar Edmonton gaan, maar dat plan kan ook zo weer veranderen. Rond de middag stopten we in het gehucht Longview. Echt bizar hoe klein deze dorpjes zijn en wij hebben het idee dat de tijd hier stil heeft gestaan. Wat wel opvalt is dat er hier heel veel motorrijders zijn. We dachten even lekker iets te drinken en eten. Ik zag een leuk terrasje en we gingen naar binnen om met dezelfde vaart er weer weg te gaan. Bleek het een café te zijn waar je dus absoluut niet met kinderen mag komen. De Harley Davidson clan, die ook aanwezig waren in de bar, zeiden nog tegen de serveerster 'they look they are old enough to eat!'. Sta je toch ineens vreemd te kijken. Achteraf wisten we dit natuurlijk wel, maar geen seconde bij stil gestaan toen we daar naar binnen gingen.

Afijn, het 2e en tevens laatste terrasje bleek ook geen succes. Ik wilde voor de kinderen een pannenkoek bestellen, maar dat kon niet meer na 11.00 uur. Alleen hamburgers! Je moest binnen bestellen, dus toen ik buiten verslag uitbracht van de aangeschoten en onverschillige iets oudere dame die over de bar hing, zijn we ook daar maar weggegaan om vervolgens gewoon wat te eten en drinken in ons campertje. Het is een ideaal ding hoor. Redelijk grote koelkast en grote vriezer waar je heel wat op voorraad kan hebben. Er zit zelfs een combi magnetron in, dus heel compleet. Toch jammer dat die vaatwasser er niet in zit..................

Toen we vervolgens een camping gingen opzoeken kwamen we in een provincial park terecht. Hier kon je zelf een plekje uitzoeken en vervolgens geld in een envelop stoppen en in de brievenbus doen. We stonden pal in de zon (erg warm vandaag!), geen water, geen electriciteit en we zaten niets dan stof te happen van de voorbij rijdende auto's. Ook geen succes dus. Na even zoeken op de kaart en spittend in de diverse folders zijn we nog een stuk verder gereden. Een camping met 145 plaatsen, nou daar moest nog wel plek zijn. En inderdaad, er was nog precies 1 plek. Erg in trek dus deze camping. Het ontgaat ons alleen waar het ‘m in zit. Het is een prima en nette camping met alle faciliteiten maar het ligt ergens achter een industriegebied. Maar goed, wij hadden het vandaag wel gehad. Kan niet altijd even fantastisch zijn toch? We hebben om alles wel moeten lachen.

Morgen gauw weer verder. Ben benieuwd of we op tijd wakker worden want de kinderen kunnen de slaap maar niet vatten. Het is nu 22.45 uur!!

Tot snel!

Fort Steele en Kimberly

10 september

Vandaag was een stralend zonnige dag. Heerlijk vakantieweer. We zijn naar Fort Steele Heritage Town geweest. Erg leuk met weer heel veel historische gebouwen die ook weer Western-achtig aandoen. Er is daar nog een oude stoomtrein in bedrijf en uiteraard hebben we hier een ritje mee gemaakt. De jongens vonden het net als wij geweldig. Op het terrein zijn nog heel veel winkeltjes in bedrijf, o.a. een bakkertje. Natuurlijk een kopje koffie met overheerlijke White Brownie gegeten en Jan een Cranberry Pie. De medewerkers lopen ook in historische kleding en je krijgt echt een beeld van hoe eea er vroeger uitzag. De plaatstelijke tandarts was gelukkig gesloten. Als je die instrumenten ziet dan ben je blij dat je niet in die tijd hebt geleefd!

We waren zo moe van de middag lopen dat we ook maar op de camping bij Fort Steele zijn gaan staan. Een klein speeltuintje voor de kids, dus helemaal leuk (.....totdat ik ze weer zag nadat ze in de zandbak hadden gespeeld........).

11 september

Vlakbij Fort Steele ligt ook een ski gebied. We zijn naar het plaatsje Kimberly geweest. Dit is een klein dorpje waarbij je het idee hebt dat je in Duitsland bent. Men noemt het hier ook het Beieren van Canada. De Bratwurst en Apfelstrudel waren hier in grote mate aanwezig (vandaag geen SAS-dag, dus dit laten staan). Wel een toeristisch fotootje gemaakt bij de koekoeksklok.

Vanavond staan we op Mountain Shadows Campground in Sparwood. Over enkele kilometers gaan we British Columbia verlaten en rijden we Alberta binnen. Van veel mensen die we spreken is dit een stuk vlakker gebied dan we tot nu toe hebben gehad. Inmiddels zijn we ook een tijdzone gepasseerd en is het tijdsvershil nu nog 8 uur vroeger met Nederland.

Oja......vanavond zitten we lekker voor ons kampvuurtje, verder pikke-donker, stort Jan door zijn stoel heen (herkenbaar Peter? Bologna?). Ik lag dubbel en heb alle beren wakker gemaakt van het lachen. Gelukkig hier alleen maar kleine eekhoorntjes gezien. Wel balen, want nu hebben we nog maar 1 stoel.

Een teken van leven...

Hallo allemaal,

Een teken van leven.....want we hebben een paar dagen diep in de bergen gezeten waar we totaal geen bereik hadden met onze telefoons, laat staan dat we op internet konden. Net zijn we gestopt om te shoppen in het plaatsje Nelson.Leuk klein stadje waarbij je soms het idee hebt dat je op een filmset loopt. Sommige dingen zijn heel herkenbaar uit films.

Hier hebben we af en toebereik op een onbeveiligd netwerk, dus snel nog even een berichtje voorde thuisblijvers. Straks gaan we weer verder de bergen in en denken dat we ook dan geen bereik zullen hebben.

De eerste paar dagen hebben we 's avonds veel regen gehad dus buiten zitten zat er niet in. We komen echt op de mooiste plekjes en tot nu toe staan we op campings direct aan een meer en meestal ook met een plek aan het meer. Dat is echt geweldig. De kampeerplekken zijn hier, net als het land zelf, behoorlijk ruim. De afgelopen 2 avonden hebben we buiten kunnen zitten aan ons kampvuurtje. Dan zit je ergens in de middle of nowhere, is het aarde donker en zie je niets anders dan je eigen vuurtje. Dan bekruipt mij (Shirley) wel eens het enge idee dat er een of ander beest ineens voor me kan staan. We zitten in een gebied waar dat niet ondenkbaar is. Ik kreeg het de 1e avond een beetje op mijn heupen toen ik iedereen naar binnen zag gaan (dat doen ze toch niet zomaar?). Als ikvoorzichtig aan Jan vraag of hij het niet eng vindt krijg ik een geruststellend 'welnee' dus zet ik me er overheen (uh...probeer het). Stiekum ben ik toch opgelucht als we uiteindelijk naar binnen gaan.

Tot nu toe hebben we alleen nog maar wilde hertjes gezien een een paar piepkleine eekhoorntjes. Die vallen nog in de categorie 'schattig'.

Mike & Tymo zijn een bezienswaardigheid hebben we het idee. Bijna iedereen vraagt naar de jochies en vinden ze 'very cute'. Vaak zijn ze de enige kinderen en trekken dus veel aandacht. Gelukkig hebben ze nu echt iets aan elkaar en rennen en voetballen ze veel op de campings. Soms zijn ze te luidruchtig naar ons idee, maar wij maken ons daar veel drukker om dan de overige campinggasten.

We worden ook op elke camping wel aangesproken. Ze zien aan onze neus (?) dat we Hollanders zijn. Gisteren nog de avond met onze buurtjes doorgebracht en flink aan de zelfgemaakte wijn gezeten. Erg lekker, maar vanochtend toch een kleine dakschade bij mij(hoofdpijn..). De meeste mensen die we tot nu toe gesproken hebben zijn immigranten. Bizar hoeveel mensen daarvan oorspronkelijk uit Nederland komen.

Gisteren hebben we ook nog de O'Keefe Ranch bezocht in Vernon. Hier kon je zien en horenhoe deze familie rijk is geworden. De Ranch werd in de vorige eeuw uitgebreid met oa een winkel die nu ook nog geopend is, waarin een stokoud echtpaar staat in klederdracht. Echt een superleuk winkeltje vol met oude blikken en materialen. Ze verkochten er nog van alles en uiteraard heb ik ouderwetse snoepjes gekocht.

Nu gaan we verder rijden en bij de volgende camping waar we weer internet hebben zetten we er weer foto's bij! Die hebben we volop gemaakt.

Oja, de komende 2 weken staat er erg goed weer op Zoover, variërend van 23 tot 28 graden. Lijkt me heerlijk!

Vele lieve groeten van ons 4tjes.

Eindelijk op pad!

Hallo allemaal,

We moeten eerst iets rechtzetten. We zijn nl. niet helemaal duidelijk geweest blijkt......We zijn de buggy alsnog gaan halen (tot grote frustratie van Jan, want hij wilde liever niet terug....).

De reis vermoeiend?? Wachten op je camper is nog veel vermoeiender. Officieel moesten we om 11 uur van de kamer af en dat konden we uitstellen tot 12.00 uur. Vervolgens waren we pas om 14.30 uur welkom bij Cruise Canada voor de camper. Op zich hadden we een gezellige taxichauffeur die niet wist waar het gaspendaal zat en naar ons idee toch een beetje om reed. Zelfs Stevie Wonder kon het camperstation niet missen, maar deze man reed er gewoon langs terwijl Jan en ik het beiden zo zagen liggen en hem daar ook op wees (Oh yeah you're right....).Uiteindelijk reden we tegen 16.30 uurvan het terrein af. Vervolgens de 1e grote supermarkt opgezocht en flink ingekocht. We waren erg verrast door de vele Hollandse producten daar. Het was net of we bij Appie liepen.

Daarna direct een camping opgezocht en zijn we beland op een splinternieuw RV Park in Aldergrove. We keken onze ogen uit naar de mega grote campers waar de Canadezen mee reizen. Er was zelfs iemand die zijn dikke Chrysler Convertible er achteraan sleepte. Daar ging zijn vrouw vast boodschappen mee doen!

Vanochtend de camper helemaal ingericht en alle tassen uitgepakt. Vervolgens naar Hell's Gate Canyon geweest. Hier hebben we de Airtram genomen (kabelbaan). Momenteel staan we aan de Fraser River in Hope. Super gave plaats direct aan het meer!

Groetjes van ons 4tjes

Een goed begin?

Niet helemaal als je halverwege op weg naar Schiphol ontdekt dat je de buggy vergeten bent.

Inmiddels zitten wij op onze gedateerde hotelkamer met uitzicht op een louche industrieterrein met stinkende airco. De jongens hebben het fantastisch gedaan. Mike heeft niet eens geslapen en Tymo wel 30 minuten! De reis was lang en vermoeiend maar is ons toch niet tegengevallen.

Morgen gaan we onze RV (jaja inmiddels zitten we in het vakjargon -> campertje) halen. Dan gaat ons feestje helemaal beginnen.

Het is hier nu 19.30 uur en gaan na 16 uur op te zijn ook lekker plat. Wordt uiteraardvervolgd!

De reizende reporters