Eerst besloten we nog snel even een dagje bij te boeken op deze camping. Even relaxen, van het zonnetje genieten en van het strand.

Spannend! Nu gingen we walvissen spotten! Tenminste dat hoopten we. De jongens keken er ook helemaal naar uit. We waren heel blij dat de wind was gaan liggen want gisteren was het vrij onstuimig op zee (pretty nasty), vertelde onze kapitein Tim. We zaten met totaal 6 personen op deze boot waar er normaal gesproken 12 op kunnen. Dus alle ruimte om te spotten en foto's te maken. Tim vertelde ook dat je achterin het minst last zou hebben van de golven. Dus wij gingen achterin zitten met de kinderen. Mike & Tymo vonden het geweld waarmee de boot steeds over de golven ging fantastisch. Mike zijn woorden waren: 'Helemaal te gek, cool, gaaf mam!' Maar mams vond het helemaal niet te gek, cool, gaaf. Mams was kotsmisselijk. Jan zag het en zette de achterdeur voor me open. Beetje frisse lucht. Ik deed erg mijn best om mijn ontbijtje op zijn plek te houden. Jan had nergens last van. Dus Jan en ik van plaats verwisselen zodat ik vooruit kon kijken. Toen het met mij iets beter ging, zag ik tot mijn schrik dat Jan inmiddels ook groen en geel zag. Ach jee, straks hangen wij over de reling, geen walvis gezien.........

Op het moment dat je dan gewezen wordt op de walvissen, vergeet je even je misselijkheid en doe je vreselijk je best om ze op foto te krijgen. De boot gaat vreselijk heen en weer want de golven zijn nog steeds enorm. Hier en daar hebben we ook een klein stukje van de walvissen in beeld weten te brengen. Uiteindelijk kozen we ervoor om vooral te kijken en niet meer te fotograferen want anders zie je nog niets. We bleken veel geluk te hebben want naast de gewone walvis, zagen we ook nog Humpback whales. Zo gaaf om die joekels te zien, vooral als ze ook hun staart nog helemaal boven water laten zien. Mike en Tymo waren totaal gefascineerd erdoor. Mike wil morgen weer, zei hij. Verder hebben we nog zee otters en zeeleeuwen gezien. We vonden het geweldig.

Totaal heeft de vaartocht 2,5 uur geduurd. De terugweg zijn we helemaal voorin gaan zitten zodat we goed vooruit konden blijven kijken. We zijn zo ontzettend blij dat Mike & Tymo nergens last van hadden. Nog blijer waren we dat we gewoon konden relaxen op de camping. We moesten er niet aan denken nu nog te moeten gaan rijden. Tot de avond hebben we niets meer gegeten. Nu ik dit verslag zit te maken zit ik nog te deinen.

Oja, toen we terugliepen naar de camper stond naast ons een auto geparkeerd met een hond achterin. Hij zag er treurig uit en stond pal in de zon. Het raampje stond maar een heel klein stukje open. Toen we die ochtend parkeerden stond de auto er ook al, dus die hond zat al een hele ochtend in die auto. Zo zielig. En omdat we geparkeerd stonden tegenover het politiebureau is Jan daar naartoe gelopen om dit te melden. Ze zouden er werk van maken. Dan ben je toch geen hondenliefhebber?

Morgen gaan we weer naar het vaste land om Vancouver te bekijken.