PANIEK! De internetverbinding was verdwenen. Gisteren hadden we bij neef Jaco gebruik gemaakt van zijn netwerk en moesten we iets installeren. Nu bleek dat wij niet meer op een ander draadloos netwerk konden inloggen. Maar mijn Jan heeft gelukkig van heel veel zaken verstand en heeft dit ook weer weten op te lossen. We zijn te verwend, dat blijkt wel weer. We kunnen niet eens zonder internet. Dat is natuurlijk gekheid, maar we hadden het heel jammer gevonden om ons reisverslag niet meer online te kunnen aanvullen.

Jan z'n ritje met 36 balen stro op een dieplader per vrachtauto van zijn andere neef Jaap, is vanochtend heel erg leuk geweest. Voor dag en dauw was hij vertrokken en zoals al eerder gezegd zijn de nachten al behoorlijk koud. Dusom half 6 op en daarna even wachten op de komst van Jaap, wetende dat de coyotes en beren om de hoek kunnen zitten, en blauwbekken voor Jan. Gelukkig kwam Jaap op de afgesproken tijd aanrijden, en zit er in de dikke Volvo van Jaap een fijneverwarming die in bijv. een Peterbilt nog wel eens wil ontbreken, of slecht wil werken. Nee... neef Jaap heeft het leuk voor elkaar in zijn auto dieprobleemloos 700.000 km achter de kiezen heeft en waar werkelijk alles op en aan zit wat een mens zich maar kan wensen.

De vlam komt vaak wel degelijk uit de pijp! De vrachtwagens hier hebben geen begrenzing zoals bij ons. Wij worden op de wegen ook regelmatig met een hoog tempo ingehaald door deze truckers. Jaap vertelde ook dat zijn truck met gemak 130 haalt. De balen stro gingen naar een stierenfokker, speciaal voor de vleesconsumptie. Dit was echter een klein ritje, waar geen vlam aan te pas kwam. Jan had nog nooit zoveel stieren bij elkaar gezien, ettelijke duizenden waren het er, die bij elkaar gehouden worden door redelijk gammele hekken. De stieren staan in groepen bij elkaar gesorteerd op leeftijd.

Vanochtend nog even koffie gedronken met Jaco en zijn zoon en toen zijn we naar Jan zijn nicht Ellen in Barrhead gegaan. Ook daar waren we weer onder de indruk van het bedrijf wat zij runnen. Zij hebben o.a. een transportbedrijf en een plaatselijke bandenhandel in Barrhead. Op dit moment laten zij een nieuw huis op het erf bouwen. We hebben het gezien en dit is echt waanzinnig mooi. Ellen heeft 4 zoons, en 2 ervan waren nog thuis, dus weer speelkameraadjes voor Mike & Tymo. In Canada gaan kinderen pas vanaf 6 jaar volledig naar school, met 4 jaar gaan ze 2 dagen naar de kleuterklas. Ook daar worden alle kinderen met een schoolbus opgehaald en thuisgebracht. Heel Amerikaans dus ook. Omdat we bij Ellen heel onverwachts zijn aangewaaid en omdat zij heel druk was met alles regelen rondom het nieuwe huis en rondom de bedrijven (haar man zat een paar dagen in het noorden) hebben we haar niet langer opgehouden. We waren al blij dat ze toch even tijd voor ons had gemaakt. Het is gewoon heel leuk om te zien hoe zij daar leven. We hebben met z'n allen bij haar geluncht en zijn daarna richting Jasper, De Rocky Mountains gereden.

Ik was erg bij dat we eindelijk weer op een asfalt reden! In het gebied waar onze familie woont zijn veel gravel wegen, wat gruwelijk veel stof en door elkaar rammelen voor vele kilometers betekend. Ik kon ook niet begrijpen waarom zij daar hun was buiten te drogen hangen. Eén auto erlangs en je zit wederom stof te happen. Zij staan toch echt heel anders in het leven, dat merk je wel.

Het bleek een heel gedoe om een camping te vinden. We hadden al veel eerder willen stoppen maar kwamen steeds op een camping die niet naar ons zin was. Nu staan we in Hinton, dat is nog ongeveer nog 1 uurtje vanaf Jasper. We hebben heel veel zin in morgen. Dan gaan we naar Jasper. Voordeel is wel dat we nu maar 1 uurtje hoeven te rijden en dan zijn we op onze volgende stek.

Tot Jasper!